داستان ربات ویکتور روبو ( ربات الشعرا ) :
در میان ربات ها هر کسی به کاری مشغول بوده است، ویکتور تنها رباتی است که به شعر علاقه مند شد و تخلص ربات الشعرا را برای خود برگزید.
بسیاری دیوان ربئو و بولیت را منسوب به وی می دانند. در زندگینامه ویکتور روبو آمده است که ساعت های طولانی در کنار رودخانه ی خازن ها مینشت و از صدای آن شعر می سرود. آنکه چه شد او عاشق شعر گردید نیز داستان جالبی را دارد.
گویند روزی در شهر در حال گشت و گذار بود که ناگاه صدای سازی را شنید، در همان هنگام بود که کلمات یکی پس از دیگری در ذهنش نمایان می شدند و همین شد که او شروع به سرودن شعر نمود.
هر گاه که میخواست شعری را بسراید گردنش را خم می کرد و همانند تصویر گوشه ای می نشست و در دنیای رباتی خودش شعری را می سرود که همگان با شنیدنش او را تحسین می کردند.
شباهت او به موش نیز، دلیل خاص خود را دارد، آورده اند که او همواره در شهر گربه ها و سگ هارا دوست نداشت، بلکه علاقه شدیدی به موش ها داشت، همین امر تصمیم بر آن شد تا مجسمه او نیز به نشانه یاد بود، تصویری از یک موش باشد.
موش های شاعر در تاریخ بسیار اندک هستند، یکی موش شاعر در شهر قصه هاست و دیگری ربات الشعرا یا همان ویکتور روبو.
ویکتور روبو نامش همواره در کتاب های ادبیات دبستان ربات ها آورده شده است و از او در تاریخ ربات ها به نیکی یاد می شود.
مجموعه ای از ربات های دست ساز
ترکیبی از هنر، مهندسی و خلاقیت
