تاریخچه اسیلوسکوپ به اولین ضبط شکل موج با یک گالوانومتر متصل به سیستم کشش مکانیکی در دهه دوم قرن نوزدهم باز می گردد.
اسیلوسکوپ توسط فیزیکدان فرانسوی آندره بلوندل اختراع شد که اولین اسیلوسکوپ الکترومکانیکی را در سال ۱۸۹۳ ساخت و ارائه کرد. این دستگاه قادر بود مقادیر کمیت های الکتریکی مانند شدت جریان متناوب را ثبت کند.
یک آونگ جوهری متصل به یک سیم پیچ این اطلاعات را روی یک نوار کاغذی متحرک ثبت میکرد. اولین اسیلوسکوپها از چندین دستگاه مکانیکی در فرآیند کار خود استفاده کردند که باعث شد اندازه گیریهای آنها خیلی دقیق نباشد و پهنای باند آنها بسیار کم باشد، بین ۱۰ تا ۱۹ کیلوهرتز. گام بزرگی در توسعه اسیلوسکوپ ها در سال ۱۸۹۷ برداشته شد، زمانی که یک فیزیکدان آلمانی کارل فردیناند براون یک لوله پرتو کاتدی (CRT) را اختراع کرد. یک شرکت انگلیسی به نام A. C. Cossor که اولین شرکت در جهان بود که این فناوری را اقتباس کرد، اولین اسیلوسکوپ خود را در سال ۱۹۳۲ ارائه کرد.