28
تیر

۱۰ ساختمان برتر هنر معماری

برج خلیفه (Burj Khalifa)

برج خلیفه آسمان‌خراشی در شهر دبی در امارات متحدهٔ عربی است. این برج با ۱۶۳ طبقهٔ قابل استفاده که شامل دفاتر، اقامتگاه ها، رستوران ها، یک هتل آرمانی و یک سکوی مشاهده در طبقه ۱۲۴ است و ۸۲۸ متر بلندی، هم‌اکنون بلندترین سازه و آسمان‌خراش ساختهٔ شده است. ساخت این برج، از ۶ ژانویهٔ ۲۰۰۴ آغاز شد و در روز چهارم ژانویهٔ ۲۰۱۰ گشایش یافت.
طراحی این برج اثر شرکت آمریکایی اسکیدمور، اوینگز، مریل و معمار آمریکایی، ادرین اسمیت، با الهام از معماری اسلامی، طبیعت صحرا و گل هایمنوکالیس است و با استفاده از سبک معماری نئوفوتوریسم (اینده گرایی نوین) . طرح Y شکل این مناره‌های برج به معماران امکان می‌دهد که حداکثر نمای خارجی و همین‌طور بیشترین نور طبیعی را در داخل ساختمان داشته باشند.
نمای برج خلیفه از ۲۴۳۴۸ قطعه شیشه تشکیل شده‌است که جمعاً مساحتی برابر با ۱۲۰۰۰۰ متر مربع دارد.سیستم سازه ای برج بتن مسلح ، فولاد و الومینیوم است با مساحت کل ۳۰۹٬۴۷۳ متر مربع
در تمام مناسبت‌های مختلف مثل کریسمس و جشن سال نو، رقص نور و نورپردازی خاصی روی برج خلیفه اجرا می‌شود. بیش از ۱۰۰هزار مترمربع صفحه‌نمایش توسط شرکت AO Creative که با مدیریت مارکو نیدرمیر برای این برج طراحی شد که آن را تبدیل به بلند‌ترین تابلو نتایج در جام جهانی ۲۰۱۸ کرد. هر کدام از ۱,۲ میلیون چراغ LED در سرتاسر این برج ۸۲۸ متری به عنوان یک پیکسل برای نمایش نتایج زنده جام جهانی عمل می‌کردند و در انتهای بازی در شکل پرچم کشور برنده روشن می‌شدند.صفحه نمایش جام جهانی آخرین چیزی بود که در برج خلیفه نشان از تمرکز متولیان این برج برای نشان دادن اهمیت بر تکنولوژی کلاس جهانی در این برج می‌داد. در سال نو ۲۰۱۸ این نمایش نور که به اسم Emaar’s Light Up ۲۰۱۸ شناخته شده بود، نورپردازی برج خلیفه رکورد جهانی گینس را برای بزرگترین نورپردازی در جهان برای یک رویداد سال نو شکست. در مجموع ۲۸۰ چراغ متحرک در اطراف قاب ساختمان، همراه با صفحه نمایش LED و چراغ های پرتوهای ویژه در فضای باز روی لبه های نمای برج نصب شده بود. علاوه بر این، AO Creative یک تیم متشکل از بیش از ۳۰۰ مهندس، متخصص و مشاور را در اختیار داشت که تقریبا ۱۲۰ تن تجهیزات را ساختند و نصب کردند و بیش از ۲۹ کیلومتر کابل کشی انجام دادند. بعدازاین، همچنان چشم‌انداز برج برای نمایش رویداد شب سال نو و موقعیت‌های دیگر افزایش یافت. نورپردازی برج خلیفه در واقع با پشتیبانی یک پلتفرم بسیار بزرگ در ارتفاعات بالای برج است که سه لیزر سنگین و سه پروژکتور بزرگ برای فضای باز را پشتیبانی می‌کنند.
طراحی برج خلیفه به گونه‌ای است که از نظر مهندسی بسیار پیشرفته و پایدار می‌باشد. این برج در برابر زلزله، بادهای شدید و شرایط محیطی دیگر مقاومت دارد.

 

سالن کنسرت و مرکز کنفرانس هارپا (Harpa Concert Hall, Conference Centre)

هارپا یک سالن کنسرت و مرکز کنفرانس در ریکیاویک، ایسلند است. کنسرت افتتاحیه در ۴ می ۲۰۱۱ برگزار شد. ساختمان دارای نمای شیشه ای رنگی متمایز است که از منظره بازالت ایسلند الهام گرفته شده است.
هارپا توسط شرکت دانمارکی هنیگن لارنس با همکاری هنرمند دانمارکی-ایسلندی اولافور الیسون طراحی شده است. ساختار شامل یک چارچوب فولادی است که با صفحات شیشه‌ای هندسی با رنگ‌های مختلف روکش شده است. این ساختمان در ابتدا بخشی از بازسازی منطقه آستورهوفن به نام مرکز تجارت جهانی ریکیاویک بود که با وقوع بحران مالی ایسلندی در سال ۲۰۰۸ به طور موقت متروک شد. این توسعه در ابتدا شامل یک هتل ۴۰۰ اتاقه، آپارتمان های لوکس، واحدهای خرده فروشی، رستوران ها، پارکینگ و مقر جدید بانک ایسلندی بود. ساخت و ساز سال ۲۰۱۸ از سر گرفته شد و از سال ۲۰۲۲، توسعه تقریباً کامل شده است. در سال ۲۰۲۱ افتتاح شد.
در سال ۲۰۱۳، این ساختمان برنده جایزه Mies van der Rohe اتحادیه اروپا برای معماری معاصر شد.
سالن کنسرت و مرکز کنفرانس هارپا با مساحت ۲۸۰۰۰ مترمربع در مکانی خلوت با منظره‌ای دیدنی از دریای عظیم و کوه‌های اطراف ریکیاویک ساخته شده است.

نمای شیشه ای ساختمان شامل ۷۱۴ چراغ ال ای دی است که ۴۸۶ چراغ در قسمت شرقی ساختمان و ۲۲۸ چراغ در قسمت غربی قرار دارد.این چراغ ها یک اثر ویدئویی طراحی شده توسط اولافور الیسون را نمایش می دهند. در سال ۲۰۲۱ برای ۱۰ سالگی ساختمان، الیسون ۱۲ اثر نوری جدید برای نمایش روی شیشه ساخت، که یکی برای هر ماه از سال به نمایش گذاشته می شود.
ساختار بنا از فولاد می باشد که با پانل های هندسی شیشه ای با رنگ های مختلف پوشانده شده است. نمای «شبه آجری» ساختمان توسط الیاسون و استودیوی وی طراحی شده است. فرم هندسی این شبه آجرهای سه بعدی براساس بلورهای بازالت که در ایسلند یافت می شود طراحی شده اند. شیشه های رنگی بکار رفته به همراه تنوع نوری که در محیط وجود دارد مناظر چشم نوازی را پدید می آورند. نمای ساختمان بعنوان یک پوست یا مرز برای ارتباط درون بنا با محیط پیرامون میباشد.

 

امفی تئاتر باستانی ( Colosseum )

در شهر رم در ایتالیا است. این بزرگ‌ترین آمفی تئاتر باستانی است که تاکنون ساخته شده‌است و با وجود قدمتش هنوز هم بزرگ‌ترین آمفی تئاتر ایستاده در جهان است. ساخت و ساز در زمان امپراتور وسپاسیان در سال ۷۲میلادی آغاز شد و در سال ۸۰ میلادی در زمان جانشین و وارث او، تیتوس به پایان رسید.
از سنگ آهک تراورتن، توف و بتن آجری ساخته شده‌است. تخمین زده می‌شود که بین ۵۰۰۰۰ تا ۸۰۰۰۰ تماشاگر در مقاطع مختلف تاریخ خود داشته باشد،که میانگین تماشاگران آن حدود ۶۵۰۰۰ نفر است؛از آن برای مسابقات گلادیاتورها و نمایش‌های عمومی از جمله شکار حیوانات، اعدام‌ها، و دوباره استفاده می‌شود. اجرای نبردها و درام‌های معروف بر اساس اساطیر رومی و به‌طور خلاصه نبردهای دریایی ساختگی استفاده می‌شد. در اوایل قرون وسطی از این ساختمان برای سرگرمی استفاده نمی‌شد. بعداً برای مقاصدی مانند مسکن، کارگاه، محله‌های مذهبی، قلعه، معدن و زیارتگاه مسیحیان مورد استفاده مجدد قرار گرفت.
نمی توان دانست که معماران کولوسئوم چه کسانی بوده اند، زیرا معماران زیادی در این فرآیند شرکت داشتند. مورخان نام آنها را نیز نادیده گرفته اند، اما همیشه به سه پادشاه مهم از سلسله فلاویان اعتبار داده شده است.
در حالی که تماشاگران در محل نشستن (حفره) در سایه غوطه ور بودند، اکشنی که بر روی شن های سالن انجام می شد رو به آسمان باز بود و به طور چشمگیری توسط خورشید روشن می شد.
پلان این مجموعه به شکل بیضی با قطرهای ۱۸۸ متر و ۱۵۶ متر و زیر بنای ۶ جریب می‌باشد. ارتفاع آن حدود ۴۸ متر است. کف صحنه چوبی است و در زیر آن مجموعه‌ای از اتاق‌ها و گذرگاه‌ها برای عبور حیوانات وحشی و سایر تدارکات لازم جهت راه‌اندازی و اجرای نمایش قرار گرفته‌است. تعداد ۸۰ دیوار به عنوان تکیه‌گاه برای طاق‌های گنبدی شکل، گذرگاه‌ها، پلکان و ردیف‌های صندلی، روی صحنه قرار گرفته‌است. لبه بیرونی طاق‌های متوالی باعث اتصال طبقات مختلف و پلکان بین آن‌ها به یکدیگر شده‌است.نمای داخلی از بالا سه ردیف طاق‌های گنبدی شکل رو در روی ستون‌ها و سر ستون‌ها قرار گرفته‌اند، در ستون‌های طبقه اول سبک معماری سبک دوریکا، در طبقه دوم سبک ایونیک، و در طبقه سوم سبک قرنتی که نزدیک به سبک کلاسیک یونان بود، به کار رفته‌است. این بنا به دلیل عبور و مرور آسان جمعیت به داخل و خارج میدان یکی از شاهکارهای مهندسی است در بالای این سه طبقه اصلی، طبقه زیرشیروانی شامل ستون‌های مستطیل شکل سبک قرنتی قرار دارد، فضای بین ستون‌ها با ۴۰ عدد پنجره کوچک مستطیل شکل پر شده‌است. در قسمت بالا، دیوارکوب‌ها و بندگاه‌هایی وجود دارد که تیرک‌هایی را که سایه بان‌ها به آن‌ها آویزان است، نگه داشته‌اند. این آمفی تئاتر ورودی‌های بسیاری دارد و به دلیل ازدیاد آن‌ها دیوارهایش بیشتر شبیه به ستون دیده می‌شوند، کولوسئوم در مجموع ۸۰ در ورودی دارد، یکی از عجایبش هم همین است که تماشاگران از هر دری که وارد می‌شدند می‌توانستند به راحتی در دالان و گذرگاه‌های پر پیچ و خم، راهشان را پیدا کنند و به راحتی به جایگاه مورد نظرشان برسند. با استفاده از پلکان هم می توان از هر طبقه به طبقه بعدی رفت.

اگرچه به‌طور قابل توجهی توسط زلزله و دزدان سنگ تخریب شده‌است، اما هنوز هم نماد مشهور امپراتوری روم است و به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان ثبت شده‌است .

تالار اپرای سیدنی (Sydney Opera House)

تالار اپرای سیدنی از متمایزترین بناهای قرن بیستم از لحاظ هنر معماری بشمار می‌رود که در شهر ساحلی سیدنی و در ایالت نیو سات ولز کشور استرالیا قرار دارد.
یورن اوتزان معمار دانمارکی طراح اپرا هاوس شهر سیدنی است که با الهام از چند قطاع از یک کره است در واقع هر کدام از پوسته های این بنا بخشی از یکی کره است با استفاده از سبک معماری ریتمیک . اپرا هاوس در ۲۰ اکتبر ۱۹۷۳ رسماً توسط ملکه الیزابت دوم گشایش یافت.
از لحاظ هنری، تالار اپرای سیدنی، یکی از مشهورترین اماکن دنیا برای اجرای هنرهای نمایشی است. اپرا هاوس شامل پنج سالن تئاتر، پنج سالن تمرین نمایش، دو سالن اصلی، چهار رستوران، شش بار و تعداد زیادی فروشگاه است.
پوسته حلزونی شکل اپراهاوس شامل یک میلیون و ۵۶ هزار تکه سنگ گرانیت سوئدی می‌شود. بام این سازه از ۲۱۹۴ قطعه بتنی ساخته شده که وزن تقریبی هر کدام ۱۵ تن می‌باشد. این بلوک‌های بتنی با بیش از یک میلیون کاشی ساخت سوئد پوشیده شده‌است. در ساختمان اپرای سیدنی ۶۲۲۵ متر مربع شیشه به کار رفته که به صورت ویژه توسط فرانسه برای این ساختمان تولید شده‌است. مساحت کل سازه برابر با ۵۷۹۸ هکتار است

نورافکن (که توسط جولیوس پول و گیبسن طراحی شده بود و در مراسم سال ۱۹۸۸ استرالیا به‌کار رفت) شامل تعدادی نورافکن ۱۰۰۰ WCSI می‌شد که بر روی دو تیرک ۵/۱۲ متری (یکی در جنوب‌شرقی و دیگری در جنوب‌غربی بنا) مستقر بودند. این تیرک‌ها دو بادگیر فن‌مانند داشتند که مانع خیرگی در سرسرای بنا می‌شد. متأسفانه این نورپردازی ایجاد سایه‌های نامطلوبی در قسمت پایینی پوسته‌ها را هم به همراه داشت. چنین شد که اتحادیه‌ی سالن اپرای سیدنی ترغیب شد تا به دنبال راه‌حل بهتری برای نورپردازی بنایی باشد که نه تنها سمبلی برای سیدنی و استرالیا، بلکه برای جهان است. اولین روش که نسبتا روش ساده‌تری است شامل قرار دادن ژل های رنگی در بالای چراغ‌های سفید موجود است که هر شب بادبان‌های ساختمان را برجسته می‌کنند. البته این هنوز یک فرایند پیچیده است که متخصص را برای نصب تجهیزات و کلیدها برای دسترسی به قطب های نور موجود درگیر می‌کند. این روش فقط برای نورپردازی کارهای تک رنگ بدون هیچگونه متن یا علامت بخصوصی مناسب است. نمونه ای از این کار در اوایل سال جاری انجام شد که بادبان‌ها را برای آگاهی از اوتیسم به رنگ آبی نورپردازی کردیم.دومین روش نیز برای نورپردازی فستیوال Vivid ، طرح رنگ پرچم فرانسه بر روی بادبان‌ها استفاده شد. این روش شامل استفاده از چندین پروژکتور قدرتمند با استفاده از نرم افزار تخصصی است تا نه تنها پروژکتورها را به هم متصل کند به طوری که تصاویر دقیقا در بالای یکدیگر قرار بگیرند، بلکه برای بریدن تصاویر به شکل بادبان های اپرای سیدنی نیز می باشد. هنگام استفاده از محتوای ویدئویی در جشنواره‌ای مثل فستیوال Vivid، این نورپردازی یک فرایند بسیار پیچیده است. معمولا این کار از طریق(OPT) هایی در طرف دیگر اسکله انجام می شود. این دقیقا همان تکنولوژی است که شما ممکن است در سایر طرحهای سبک Vivid مانند خانه گمرک یا موزه هنرهای معاصر (هر دو در استرالیا) دیده باشید، ما فقط باید از پروژکتورهای بزرگتری استفاده کنیم و بیشتر آنها برای نورپردازی فاصله‌دار استفاده می‌شوند.
اصلی‌ترین سالن اپراکنسرت هال است که ۲۶۷۰ صندلی دارد و بزرگ‌ترین ارگ مکانیکی دنیا که دارای ۱۲۰۰ لوله است در این بنا واقع شده‌است. ساخت ارگ ۱۰ سال و تنظیم آن ۲ سال به طول انجامیده‌است. ارتفاع زیاد سقف کنسرت هال باعث فقدان بازتاب زود هنگام صدا بر روی صحنه می‌شود که جهت رفع این مشکل ۱۸ حلقه پلی‌کربنات را به سقف آویزان کردند که به بازتاب صدا کمک می‌کند. در قسمت شرقی یک پوسته جدا از ساختمان قرار دارد و توسط فضاهای عمومی، بالکن احاطه شده است. محل های کوچکتری به نام های استودیو اتاق نمایش دراما تئاتر نیز وجود دارد که در زیر سالن کنسرت هال قرار گرفته اند اتاقی به نام اتاق آتزون دارای ۲۱۰ نفر ظرفیت و محل اجرا های کوچک چند منظوره می باشد.

برج شارد (The Shard)

برجی هرمی شکل در لندن است که ۹۵ طبقه دارد و با ۳۱۰ متر ارتفاع، بلندترین برج اتحادیه اروپا و چهل و ششمین ساختمان بلند دنیا است.
این آسمان‌خراش را رنزو پیانو طراح ایتالیایی ساخته‌است که هدف طراحی ان انعکاس زندگی در نمای شیشه ای ان است.
این سازهٔ عظیم شیشه‌ای ۹۵ طبقه است ‌. در این آسمان‌خراش، رستوران‌ها، ادارات و آپارتمان‌های لوکسی ساخته شده و بین طبقات ۶۸ تا ۷۲ رصدکده‌ای با چشم‌انداز ۳۶۰ درجه از لندن قرار دارد.
ساخت این برج از مارس ۲۰۰۹ شروع شد و در مه ۲۰۱۲ پیش از برگزاری بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۱۲ لندن به پایان رسید.
از نورپردازی LED کم مصرف به روز شده استفاده می کند و طرح امسال به طور خاص برای مصرف کمتر برق طراحی شده است.
برج از یک هسته بتنی و ساختار فلزی تشکیل شده است و در طبقات ان صفحات هیدرولیکی نصب شده است. درساخت بنا استفاده از مصالح به صورت خلاقانه ای به صورت سه سازه جدا از هم تشکیل شده است. ۴۰ طبقه اول فولادی از طبقه ۴۰ تا ۷۲ بتنی و از طبقه ۷۲ تا ۹۵ سازه فولادی است.

تاج محل (Taj Mahal)

از پرآوازه‌ترین بناهای جهان و آرامگاهی است که در نزدیکی شهر آگرا و در ۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی پایتخت هندوستان واقع شده‌است و یکی از عجایب هفتگانه جدید دنیا به‌شمار می‌رود. این بنا به دستور شاه جهان به خاطر یادبود همسرش بنام ارجمند بانو که در سال ۱۰۱۵ قمری یا ۱۰۴۰ شمسی ‌ فوت کرد بنا شده است. خود شاه‌جهان نیز بعدتر در همان‌جا به خاک سپرده شد. معماری این ساختمان ترکیبی ازمعماری ایرانی و معماری گورکانی است و در ساخت آن ۲۰٬۰۰۰ هنرمند به رهبری معمار افغان،احمد لاهوری و برادرش حمید لاهوری شرکت داشته‌اند.
آغاز ساخت تاج محل سال ۱۶۳۲ میلادی بوده و در سال ۱۶۴۷ میلادی تکمیل شده‌است. برای ساخت این بنا در زمان خود ۳۲ میلیون روپیه هزینه شده است.
بنای تاج‌محل در ساعات مختلف روز رنگ‌های متفاوتی به خود می‌گیرد به طوری که در هنگام صبح به رنگ صورتی ، در عصر به رنگ سفید شیری ، و در شب وقتی نور ماه روی آن می‌افتد به رنگ طلایی است. در دو طرف بنای اصلی دو بنای کوچک‌تر و قرینه به‌ چشم می‌خورد که در سمت غرب یک مسجد سه‌گنبدی وجود دارد که از ماسه‌سنگ (قهوه‌ای مایل به قرمز) ساخته شده و در شرق بنایی است که زمانی از آن به عنوان مهمان‌سرا به کار می‌رفته‌ است. هر چهار وجه تاج‌محل به صورت قرینه ساخته شده‌اند و در طراحی آن از اصول تقارن در معماری به زیبایی استفاده شده است.
بر خلاف بسیاری از بناهای تاریخی، تاج محل به دلایل خاصی با چراغ‌ها تزیین نشده است. نگرانی اصلی جذب حشرات توسط چراغ ها است که می تواند منجر به آسیب احتمالی به بنای تاریخی شود
مصالح به کار برده شده در تاج محل با توجه به سال ساخت این بنا ملات آجر در آهک روکش شده با ماسه سنگ قرمز و مرمر و منبت کاری از سنگ های قیمتی/نیمه قیمتی است .

کلیسای ساگرادا فامیلیا (Sagrada Familia)

کلیسایی در شهر بارسلون در کشور اسپانیا است که علاوه بر مکان مذهبی بودن، از جاذبه‌های گردشگری این شهر محسوب می‌شود.این کلیسای کاتولیک از سال ۱۸۸۲ میلادی در حال ساخت بوده و با توجه به آن که هزینه ساخت ساگرادا فامیلیا از میان کمک‌های مردمی تامین می‌شود و روند ساخت آن به دلایل مختلفی از جمله جنگ‌های نظامی اسپانیا، تا به‌حال به کندی پیش رفته است؛ پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۶ نیز ساخت آن تمام نشود.در سال ۲۰۱۰ میلادی با وجود ناقص بودن بنای این کلیسا، پاپ بندیکت شانزدهم در طی مراسمی آن را به‌صورت رسمی افتتاح کرده‌است.این کلیسا را آنتونیو گائودی معمار مشهور اسپانیایی طراحی کرد که ۱۵ سال آخر عمرش را صرف تکمیل این کلیسا نمود.
مساحت این کلیسا حدود ۱۲ هزار و ۸۰۰ متر مربع است و از ۱۸ برج مرتفع در ۳ بخش اصلی تشکیل شده است.
استفاده فوق العاده ای از رنگ در معماری ساگرادا فاملیا باعث شد که ، به گونه ای که نور خورشید نوک برج ها و پنجره ها را می درخشاند. طراحی نوری که ژاوی کاستاس و پائولا کاستاس برای نمای عیسی مسیح ایجاد کرده‌اند خاویر کاستاس، که همچنین مدیر عامل شرکت ارائه دهنده خدمات رویداد CARLIGHT است، حق داشت که نمایه Cameo OPUS SP5+ را برای نورپردازی نمای پیچیده تزئین شده عیسی مسیح ساگرادا فامیلیا انتخاب کرد.
مصالح به کار رفته در ساخت ساگرادا فامیلیا شامل بتن، سنگ، چوب و شیشه است. مواد اولیه مورد استفاده برای ساگرادا فامیلیا بتن و فولاد است.

ساختمان ایمپایر استیت (The Empire State Building )

یک بُرج ۱۰۲ طبقه تجاری است که در محله منهتن در شهر نیویورک در ایالات متحده آمریکا قرار دارد. ساختمان امپایر استیت در طول سال‌ها به یکی از «نمادهای کلان‌شهر نیویورک» تبدیل شده‌است. برج امپایر استیت از سال ۱۹۳۱ تا سال ۱۹۷۲ و تا پیش از ساخته شدن مرکز تجارت جهانی، بلندترین آسمان‌خراش جهان محسوب می‌شد. اغاز ساخت این برج در سال ۱۹۲۹ و افتتاحیه ان ۱ مه ۱۹۳۱ بود.

معماران و طراحان این ساختمان  شرکت معماری شریو، لم اند هارمن بود که طراحی توسط ارتور لومیس و ویلیام لم و جرج جانسون بود که به سبک معماری ارت دکور است.

امپایر استیت ۴۴۸ متر ارتفاع دارد که البته آخرین طبقه آن (صد و دومین طبقه) در ارتفاع ۳۹۱ متری واقع شده‌است. بقیه ارتفاع این ساختمان به آنتن تلویزیونی بالای آن مربوط می‌شود.

نورافکن‌های بخار سدیم پرفشار که «هاله» برج را تشکیل می‌دهند، حلقه‌ای از چراغ‌های دایره‌ای رو به بیرون در بالای دکل که شبیه رشته‌ای از مروارید است، با نورافکن‌های LED ColorBlast Powercore که در کاربردهای دید مستقیم استفاده می‌شوند، جایگزین شدند.

ساختمان امپایر استیت از ۶۰۰۰۰ تن فولاد، ۲۰۰۰۰۰ فوت مکعب سنگ آهک و گرانیت ایندیانا، ۱۰ میلیون آجر و ۷۳۰ تن آلومینیوم و فولاد ضد زنگ تشکیل شده است. برای تصویر بزرگتر ستون ها و تیرهای فولادی یک شبکه سه بعدی پایدار را در سراسر ساختار تشکیل می دهند.

کلیسای جامع سنت باسیل (St. Basil’s Cathedral)

یک کلیسای جامع در میدان سرخ، مسکو روسیه است که به دستور ایوان مخوف و به یادبود فتح کازان و آستراخان بنا شد و در زمان تأسیس، مرتفع‌ترین سازه شهر مسکو محسوب می‌گردید. این کلیسا در مرکز شهر مسکو قرار دارد با ارتفاع ۴۷ متر و تا پیش از بنای برج ناقوس بزرگ ایوان، مرتفع‌ترین سازه مسکو بود به‌شمار می‌رفت.
سازه اصلی «کلیسای تثلیث» و بعدها «کلیسای جامع تثلیث» است که هشت کلیسای دیگر دور آن هستند و کلیسای دهم نیز در سال ۱۵۸۸ ساخته شد. این بنا در سال ۱۹۲۹ میلادی، در راستای سکولاریزاسیون به‌طور کامل تبدیل به موزه شد.
ایوان مخوف، چنان تحت تأثیر معماری این کلیسا قرار گرفت که دستور داد تا چشم‌های معمار آن، پوستنیک یاکلووف را کور کنند تا دیگر نتواند بنایی به این زیبایی طراحی کند، تا روزی رقیب این سازه نگردد.سبک معماری این سازه tended roof یا همان سقف چادری است.
گنبدهای کلیسای «سنت باسیل» که به تعداد کثیری افزایش یافته‌اند به صورت عناصری عجیب منظر و مناره مانند در آمده‌اند که با کلاهک‌های پر نقش و نگار و رنگ آمیزی شده شان جلوه بصری زیبایی در شهر مسکو به ارمغان اورده اند پ. این مخروط‌ها ، خاصیت خیال پردازی نشاط انگیز داستان‌های پریان را دارد و در عین حال، مجموع آن‌ها به شیوه‌ای خاص، گیرا و شگفتی آور است. بنای مزبور که از جهتی با دنیای خیال‌ها و آرمان‌ها وتصاویر جادویی حالتی معجزه آسا داشت که از دنیای غرایب معماری بیزانسی سرچشمه می‌گرفت.
اغاز ساخت این بنای باشکوه سال ۱۵۵۵ و تا سال ۱۵۶۱ به پایان رسید .
متریال به کار رفته در این کلیسا شامل پایه با سنگ سفید و کلیساهای منفرد با آجر قرمز بودند. پشت آن آجر، قاب های چوبی از ارتفاع کلیسا بالا می روند. آجر قرمز یک رسانه جدید روز بود و معماران از آن هم به صورت عملی و هم به صورت تزئینی استفاده می کردند.