علاقه به اختراع لامپ های زنون برای اولین بار توسط Philips Schulz در سال ۱۹۴۴ ایجاد شد. به دلیل محدودیت های زمان جنگ در دسترسی به این گاز نجیب، پیشرفت قابل توجهی تا زمانی که John Aldington از شرکت بریتانیایی Siemens، تحقیقات خود را در سال ۱۹۴۹ منتشر کرد، انجام نشد. این امر باعث تلاش های بسیار در شرکت Osram آلمان برای توسعه بیشتر این فناوری به عنوان جایگزینی برای آرک های کربنی در نمایش سینما شد.
لامپ زنون دو الکترود دارد که در یک حباب شیشه ای پر از گاز زنون قرار گرفته اند. ولتاژ بالایی به الکترودها اعمال می شود که به طور لحظه ای جرقه هایی را آزاد می کند و نور ایجاد می شود.لامپ های زنون در دهه ۱۹۴۰ توسعه یافتند و در نهایت در سال ۱۹۵۱ توسط شرکت آلمانی Osram معرفی شدند. آنها جایگزینی مناسب برای لامپ های کربنی ناکارآمد بودند و امروزه در سینماهای سراسر جهان استفاده می شوند.
در مقایسه با انواع هالوژن ها و LED ها، لامپ های زنون علاوه بردرخشندگی بیشتر، بهبود دید و طول عمر تخمینی طولانی‌تری دارند، تقریباً ۲۰۰۰ ساعت – در مقایسه با نور متوسط هالوژن که فقط حدود ۴۵۰ تا ۱۰۰۰ ساعت عمر می‌کند. جالب است بدانید که بی ام و سری ۷ ۱۹۹۱ اولین خودرویی بود که از زنون برای روشن کردن مسیر خود استفاده کرد.
