یک لوله پرتو کاتدی (CRT)یک لوله خلاء حاوی یک یا چند تفنگ الکترونی است که پرتوهای آن برای نمایش تصاویر بر روی صفحه نمایش فسفری دستکاری می‌شوند. این تصاویر ممکن است شکل موج های الکتریکی (اسیلوسکوپ)، تصاویر (دستگاه تلویزیون، مانیتور کامپیوتر)، اهداف رادار، یا سایر پدیده ها را نشان دهند. CRT روی دستگاه تلویزیون معمولاً لوله تصویر نامیده می شود.
CRT ها همچنین به عنوان دستگاه های حافظه مورد استفاده قرار می گیرند، در این صورت صفحه نمایش برای مشاهده برای ناظر در نظر گرفته نشده است.
یک فیزیکدان آلمانی که در موسسه فیزیک استراسبورگ کار می کند (از ۱۸۹۵-۱۹۱۸) اولین لوله سرد کاتدی را با انحراف پرتو مغناطیسی توسعه داد.
او از دیافراگم وصفحه میکا پوشیده شده از فسفر برای ایجاد یک نقطه قابل مشاهده استفاده کرد. اصل بر اساس لوله انحراف کروکس بود که توسط فرانتس مولر، ساخته شد.
براون از این لوله به عنوان یک لوله نشانگر برای تجسم جریان های متناوب استفاده کرد و این را در سال ۱۸۹۷ توصیف کرد، در واقع اولین اسیلوسکوپ بود. هریس جی رایان یک لوله مشابه را در سال ۱۹۰۳ در ایالات متحده آمریکا جایگزینی برای موج جریان متناوب، معروف به لوله براون رایان معرفی کرد. اولین ایده استفاده از پرتوهای کاتدی (لوله براون) برای تلویزیون توسط کمپبل سوئینتون اسکاتلندی در سال ۱۹۰۸ مطرح شد. رینوکس فرانسوی و رزینگ روسی نیز به همین دلیل با لوله براون آزمایش کردند، درست مانند بلین و هولوک که از پرتوهای کاتدی برای گیرنده تلویزیون خود استفاده کردند و آن را در Malmaison در سال ۱۹۲۸ نشان دادند.
